رفت و گفت:
چادرم، حجابم، حیثیتم، زهرایی بودنم، ایرانی بودنم،
مواظب همه یشان باشم...
رفت و خونش شد جوهر قلم و مرکب هایمان،
که بنویسیم و زیرش اثر انگشت بزنیم:
هستیم بر آن عهد که بستیم...
پ.ن1:
قانونی ندیدم که دختر بودن را مانع پرواز بداند !
پ.ن2:
قلم هم دل دارد... بغض میکند و میگرید...
ننوشتن ها و بی سر و ته نوشتن ها را بگذارید به پای بغض قلم... در این وانفسا، بیچاره حق دارد خب!
التماس دعا
- ۴ نظر
- ۱۵ ارديبهشت ۹۴ ، ۱۲:۵۶