http://www.afsaran.ir/link/696630
نقش رسانه های ارتباط جمعی در گسترش مصرف گرایی چیزی کمتر از نقش صنعتی شدن و تولید کالاهای انبوه در جوامع نبوده و تولید انبوه و رسانه ها، دو بال گسترش مصرف گرایی بوده‌اند.
امروزه، رسانه ها با پیام های اقناعی خود به ابزار نظام اقتصادی سرمایه داری
برای یافتن مشتریانی پروپا قرص برای کالاها تبدیل شده اند. تبلیغات متعدد
و متنوع که توسط متخصصان روان شناس و سازندگان تیزرهای تبلیغاتی برای
گذاشتن بیشترین تأثیر بر مخاطب ساخته شده و در لابه لای برنامه های
تلویزیونی و رادیویی و حتی رسانه های نوشتاری به خورد انسان ها داده می
شوند، به‌دنبال اقناع افراد برای خرید کالاها یا خدمات خاص و تغییر نگرش
آن ها و انتخاب سبک زندگی خاص برای انسان هاست.
کالاهایی که افراد نیازی واقعی به آن نداشتند و صرفاً براساس ایجاد نیاز
کاذبی که رسانه ها باعث آن بوده اند؛ دست به خرید آن می زنند و این همان
تمایزی است که بین نیازهای واقعی و کاذب انسان هاست.
ایجاد نیاز های جدید و کاذب به کالاها از کارکرد های رسانه های جمعی است
که سبب دامن زدن به مصرف گرایی در عصر حاضر شده است. به همین دلیل،
آگهی ها و تبلیغات بازرگانی امروزه، به تمام جنبه های زندگی انسان معاصر
وارد شده است. ترغیب مردم به سرمایه گذاری
و خرید یا مصرف کالا یا نمادی خاص، به‌منظور افزایش فروش کالا یا خدمات،
هدف سفارش دهندهٔ آگهی بازرگانی است و رسانه های عمومی، همچون
صدا‌و‌سیما، مطبوعات، فضاهای شهری، اینترنت و... مهم‌ترین ابزارها برای
رسیدن به این هدف به شمار می‌آیند.
پیام‌های بازرگانی ضمن فاصله‌گرفتن از کارکرد اصلی و فلسفهٔ وجود خود که
معرفی کالاها و خدمات است، به‌وسیله ای برای ایجاد احساس نیاز در مخاطب
تبدیل شده و از این طریق به افزایش مصرف گرایی که تأمین کنندهٔ منافع
سرمایه‌داری است، دامن می‌زنند. رسانه ها و تبلیغات بازرگانی و همچنین
ابزارهای بازاریابی در مردم احساس نیاز کاذب به کالاهایی که واقعاً به
آن‌ها نیازی ندارند، ایجاد کرده و مردم را به‌سمت خرید آن کالاها سوق
می‌دهند. ولفولک کراس می‌نویسد:
وظیفهٔ تبلیغات تلویزیونی تبلیغ کیفیت های خاصی است که یک محصول، فاقد آن‌هاست و اگر واقعاً هیچ نیازی
به یک محصول وجود نداشته باشد، تبلیغات چی باید آن را ایجاد کند. او
باید به شما ثابت کند که اگر این کالا را نخرید، سلامتی و شادی شما به خطر
خواهد افتاد.
